- Postać producenta identyfikują 3 cechy – osoba ta: ponosi ciężar finansowy kosztów wytworzenia filmu i ryzyko jego eksploatacji; organizuje techniczne i rzeczowe przesłanki produkcji filmu; zawiera we własnym imieniu i na własny rachunek umowę o stworzenie utworu audiowizualnego.
- Dla ustalenia uprawnienia producenta do eksploatacji (spornego) filmu, nie wystarczy powołanie się na domniemanie wynikające z art. 70 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Przepis ten winien być stosowany wobec producenta utworu audiowizualnego, który zawarł umowę o stworzenie utworu albo o umowę o wykorzystanie już istniejącego utworu, przy czym w umowach tych nie określono praw majątkowych producenta do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.
- Brak zastosowania art. 70 ust. 1 praw autorskich i praw pokrewnych ma miejsce w sytuacji umowy o stworzenie utworu audiowizualnego, która reguluje majątkowe uprawnienia producenta do eksploatacji tego utworu. W takiej sytuacji jedynie umowa stron jest podstawą i wyznacza zakres nabycia praw majątkowych do eksploatacji w ramach utworu audiowizualnego jako całości, w odniesieniu do wkładów dających się wyodrębnić z tego utworu (np. scenariusz), jak również wkładów, które nie dają się z niego wyodrębnić (np. reżyseria).